Deep Purple

Britse rockgroep

De Britse rockgroep Deep Purple begon in de jaren zestig als een psychedelische rockband. Later kozen ze het album 'Deep Purple in Rock' uit 1970 voor naar een zwaarder geluid. Hun bekendste nummer 'Child in Time' kwam van dit album. Deep Purple behoorde met Led Zeppelin en Black Sabbath tot de belangrijkste en invloedrijkste hardrockgroepen van Engeland.

Oprichting

Deep Purple werd in de tweede helft van de jaren zestig in Hertford in het graafschap Hertfordshire opgericht door toetsenist Jon Lord (1941-2012). Lord had al in verschillende bandjes gespeeld, waaronder The Flower Pot Men, die hitjes als 'Let's go to San Francisco' en 'A walk in the sky' hadden gehad. Jon Lord vroeg Mick Simper (bas), Ritchie Blackmore (gitaar), Rod Evans (zang) en Ian Paice (drums) om in zijn groep, die hij Roundabout noemde, te komen spelen. In maart 1968 werd de naam gewijzigd in Deep Purple.

Hush

De eerste twee albums van Deep Purple, 'Shades of Deep Purple' en 'Book of taliesyn' bevatten vooral covers van bekende nummers. Het eerste singlesucces van Deep Purple werd het door Joe South geschreven 'Hush'. Het typische rockgeluid waarmee Deep Purple beroemd zou worden kreeg vorm op 'Deep Purple', maar werd geperfectioneerd na de komst van Ian Gillan (zang) en Roger Glover (bas), die Rod Evans en Mick Simper vervingen.

Child in time

Het eerste project in de nieuwe samenstelling werd 'Concerto for group and orchestra', dat door Deep Purple met het Engelse Koninklijke Filharmonische Orkest werd opgenomen. Het volgende album 'In rock' is een van de belangrijkste rockalbums uit de jaren zeventig met het fameuze 'Child in time' en 'Black night'. 'Child in Time' is een van de langste nummers van Deep Purple. Op de single werd het nummer daarom in twee delen geknipt. 'Child in Time' staat sinds 1999 in de top van de Radio 2 Top 2000.

Spanningen

De volgende albums 'Fireball' en 'Machine head' bevestigden het succes van Deep Purple in Europa. Ondertussen was Deep Purple ook doorgebroken in de Verenigde Staten van Amerika. Tijdens de Amerikaanse tournee namen de spanningen tussen de bandleden toe. Deep Purple bezocht ook Japan , waar het live-album 'Made in Japan' werd opgenomen. 'Who do we think we are' werd het laatste studioalbum in de succesbezetting.

David Coverdale

Ian Gillan en Roger Glover verlieten Deep Purple en werden vervangen door David Coverdale (zang) en Glenn Hughes (bas). De albums 'Burn' en 'Stormbringer' verkochten goed, maar toch kon het oude succes niet meer geëvenaard worden. In 1975 verliet gitarist Ritchie Blackmore Deep Purple, omdat hij het geluid van de groep teveel soul en te weinig rock vond. Ritchie Blackmore begon de succesvolle hardrockgroep Rainbow en werd vervangen door Tommy Bolin, die op 'Come taste the band' voor het eerst was te horen. Na het vertrek van Ritchie Blackmore was het met de populariteit gedaan en in 1976 werd Deep Purple ontbonden.

Perfect strangers

In 1984 kwamen de originele leden uit de eerste helft van de jaren zeventig weer bij elkaar voor de opnamen van 'Perfect strangers'. Op 'The house of blue light' is Blackmore fantastisch op dreef. In 1989 werd Ian Gillan wegens muzikale meningsverschillen weer uit Deep Purple gezet. De voormalige zanger van Rainbow is op 'Slaves and masters' zijn vervanger, maar in 1993 kwam Ian Gillan voor de opnamen van 'The battle rages on' weer terug. In 1995 vertrok Ritchie Blackmore. Zijn vervanger werd Steve Morse. In de jaren die volgden vonden veel personeelswijzigingen plaats.

Belangrijke albums van Deep Purple

Belangrijke albums van Deep Purple zijn: 'Shades of Deep Purple' (1968), 'Book of taliesyn' (1969), 'Deep Purple' (1969), 'Concerto for group and orchestra' (1970), 'In rock' (1970), 'Fireball' (1971), 'Machine head' (1972), 'Made in Japan' (1972), 'Who do we think we are!' (1972), 'Burn' (1974), 'Stormbringer' (1974), 'Come taste the band' (1975), 'Made in Europe' (1976), 'Powerhouse' (1977), 'Perfect strangers' (1984), 'The house of blue light' (1987), 'Slaves and masters' (1990), 'The battle rages on' (1993), 'Purpendicular' (1996), 'Abandon' (1998), 'Bananas' (2003), 'Rapture of the Deep' (2005), 'Now What?!' (2013), 'Infinite' (2017) en 'Whoosh!' (2020).

PS

Wie leest weet meer en begrijpt beter. In onze gewaardeerde nieuwsbrief schenken we regelmatig aandacht aan de geschiedenis en de indrukwekkende kastelen en landhuizen in Groot-Brittannië. Lees Groot-Brittannië: Geschiedenis en Wetenswaardigheden als u uw vakantie in Engeland wilt voorbereiden of meer wilt weten over de geschiedenis van dit interessante land.

Ontvang elke werkdag gratis geschiedenis per e-mail

Meer Geschiedenisfeitjes

Geschiedenis Engeland
Popmuziek uit Engeland

'Groot-Brittannië: Geschiedenis en wetenswaardigheden' is een interessante uitgave geworden, die recht doet aan de vele facetten die zo kenmerkend zijn voor de Britse samenleving. Dit digitale boek brengt u in de stemming om ook zelf eens te gaan kijken en zal de lezers die Engeland al bezocht hebben toch nog verrassen met diepere inzichten. De vele afbeeldingen maken het lezen tot een groot feest: u ziet waar het over gaat.
Groot-Brittannië


Met deze uitgave over het Britse vorstenhuis komt u veel te weten: niet alleen over het wel en wee van alle Engelse koningen en koninginnen, maar ook over de tijd waarin zij leefden, de machtsstrijd waarin de koningen verwikkeld raakten en de oorlogen die zij voerden.
Lees de belangrijkste feiten over alle Britse koningen en koninginnen vanaf Willem de Veroveraar.
Engelse koningen en koninginnen

Betrouwbare informatie kost veel tijd en geld, maar dankzij onze populaire producten heeft u op onze website toch gratis toegang.